Yazımın ilk bölümünde Pop müzik ve Arabesk müziği eleştirip bu iki müziğin toplumu belli kalıplar içinde sınırlandırarak toplumu realiteden tevkif ettiğini belirtmiştim. Yazımın bu bölümünde ise iki farklı kültüre değineceğim. Neredeyse her gencimiz gibi benimde yaşadığım bir sorunsal ile başlamak istiyorum. Küçüktüm babam sürekli Dengbêj dinlerdi - Hâlâ da dinliyor- Sürekli "Yahu babam bunu neden dinliyor bunda ne var da dinliyor?" diye kendi kendime hep söylenirdim. Babam her açtığında farklı bir şarkı açmak isterdim tâbii müsade etmezdi tabiri caizse beni de dinlemeye mecbur bırakırdı. Bana farklı bir seçenek sunmazdı. Tabii çocuk yaşta doğal olarak bir yetişkin gibi düşünemezdim ve zaman su gibi akıp geçti ergenlik derken erginliğe ulaştıktan sonra bir gün kendi kendime Şakiro'yu açıp dinledim, dinledim ama sadece kulak ile değil kalbimle, ruhumla, tüm benliğimle dinledim sonra çocukluğum gözümün önüne geldi dedim ki iyi ki babam bu değerlerimizi dinliyor iyi ki b...